Hverjum treystir þú?

Auglýsingaherferð VG "Hverjum treystir þú?" byggist greinilega á einhverri markaðskönnun á trausti og kjörþokka. Hún er ómálefnaleg, eins og reyndar auglýsingaherferðir VG hafa oft verið áður. Nægir þar að rifja upp slagorðið, ef slagorð skyldi kalla: "VG - vegur til framtíðar" sem flokkurinn var með 2007 og sá ekki ástæðu til að endurskoða, frekar en nokkuð annað, fyrir kosningarnar 2009, þótt efnahagshrun hefði orðið í millitíðinni.

"Við eigum bara að minna á það", sagði Katrín Jakobsdóttir þá, "að við berum ekki ábyrgð á hruninu!" Forystunni þótti Hrunið ekki vera ástæða til að endurskoða stefnu flokksins, sem gekk til kosninga sem pólitísk jómfrú.

Pólitíska jómfrú er samt ekki beint hægt að kalla það VG sem var í ríkisstjórn 2009-2013. Listi vonbrigða og svika er svo langur að ég óttast helst að hafa gleymt einhverju stórmálinu, það var ESB-umsóknin, IceSave, Magma-málið, einkavæðing bankanna. Það var úrræðaleysi í húsnæðismálum, eða réttara sagt bankarnir látnir um að útfæra húsnæðisstefnuna, sem VG gat þá þvegið hendur sínar af. Það var áframhaldandi stóriðjustefna. Það var efnahagsstefnan, mótuð af Alþjóðagjaldeyrissjóðnum. Ég reifaði þetta allt saman árið 2012 þegar ég sagði mig úr VG og fór að undirbúa stofnun Alþýðufylkingarinnar.

"En dokaðu við," segið þið kannski, "það var Steingrímur sem bar ábyrgð á þessu öllu!" Hann bar kannski mesta ábyrgð sem formaður flokksins, en Katrín var varaformaður og hefur sjálf margsagt að það hafi ekki gengið hnífurinn á milli þeirra Steingríms. Ekki hnífurinn á milli. Og meirihluti flokksins, sjúkur af tækifærisstefnu og meðvirkni, tók fullan þátt. Ég man meira að segja að aðstoðarmenn ráðherra VG voru farnir að skrifa greinar þar sem þeir réðust á ESB-andstöðuna, sjálfir flæktir inn í svikin upp á herðablöð.

Fylgisaukningin bendir til þess að þessi ný-stalíníska persónudýrkun: innihaldslaust slagorðaskrum og brosandi andlit - virki kannski. Það er svosem ekkert við því að segja. En þó vil ég segja þetta: Ég treysti ekki Vinstri-grænum. Ég treysti ekki þeim sem hafa svikið sína eigin stefnuskrá og sína eigin kjósendur í heilt kjörtímabil. Ég treysti ekki þeim sem hafa látið flokkseigendafélag VG draga sig á asnaeyrunum, gera það enn og eru staðráðnir í að gera það líka í framtíðinni.

Þegar ég sagði mig úr VG árið 2012 skrifaði ég m.a. þetta:

Ég segi skilið við VG vegna þess að ég er sósíalisti og VG er því miður ekki sósíalískur flokkur, heldur kratískur. Íslenskir kratar hafa undanfarin ár haft fordæmalaust tækifæri til að sýna hvað í þeim býr – eða, réttara sagt, að í þeim býr hvorki vilji né geta til að ganga gegn auðvaldsskipulaginu.

Ísland sárvantar sósíalískan flokk. Hann mun aldrei fæðast upp úr vopnahlésályktunum eða skilyrðislausri samstöðu með krötum og tækifærissinnum. Hið nýja verkefni er því að safna liði og stofna þennan flokk.

Þennan flokk sárvantar ekki lengur, hann er til. Hann heitir Alþýðufylkingin. Það ber ekki að skilja þessa færslu svo, að baráttan okkar snúist eitthvað sérstaklega um VG. Hún gerir það ekki. En fólk þarf að vita hvers vegna við stofnuðum Alþýðufylkinguna. Það var vegna þess að VG voru (og eru) rúin trúverðugleika eftir síðasta kjörtímabil og hafa ekki einu sinni reynt að afsaka sig heldur stefna ótrauð í sama farið. Verði þeim að góðu sem kýs þau.


mbl.is Aukið fylgi Vinstri grænna
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 19. október 2016

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband