Hverju reiddust Grikkir þá?

Lögreglan í Aþenu myrti 15 ára anarkista, Alexandros Grigoropoulos. Þeir skutu hann í hjartað. Byrjuðu á að próvókera hóp af ungum anarkistum í róttæklingagötu í Aþenu, þeir æpa einhver slagorð, segja löggunum að hypja sig, einhver er sagður hafa hent flösku, löggurnar bregða byssum og skjóta á strákana. Og Alexandros fær kúlu beintí hjartað.

Er skrítið að fólk verði brjálað? Er það skrítið?

Það vantar bakgrunninn í þessa frétt, bakgrunninn sem hefur verið í gangi í einhver ár en ekki þótt fréttnæmur hér, kannski vegna þess að hann er ástand, ekki stakur atburður. Grikkland hefur logað í átökum svo misserum skiptir. Ég held að það sé það land Evrópu, sem er næst uppreisn. Götubardagar eru ekki sjaldgæfir. Stór verkföll, jafnvel allsherjarverkföll, eru það ekki heldur. Anarkistar og kommúnistar, sem hafa lengi verið sterkir, sögulega séð, í Grikklandi síðan í stríðinu, eru gengnir í endurnýjun lífdaga.

Götubardagar eru fréttaefni. Efnahagslegur glundroði er það síður. Eitt og eitt verkfall hefur komist í fréttir. En bakgrunnurinn er s.s. þessi: Grikkland er á öðrum endanum af stéttaátökum og stundum brjótast þau út í ofbeldi.

Að því sögðu vil ég vísa á frétt sem segja hina hlið sögunnar, ekki hlið Moggans og valdastéttarinnar, heldur hina hliðina:

Indymedia: Police murder 16 year old in cold blood!
Indymedia: Video of Athens anarchist response to police shooting.
Infoshop News: Rioting Continues Throughout Greece After Anarchist is Murdered by the Cops.
Al-Jazeera: Anti-police riots rage in Greece.

Óöld í Aþenu