Lesið glænýja grein um stefnu Alþýðufylkingarinnar í velferðarmálum og mannréttindamálum:

"Gefið mér ykkar þreyttu, fátæku og kúguðu sem þrá að draga andann frjálsir"

á kosningavef DV.is 

Sósíalismi í einu sveitarfélagi

Það er ánægjulegt að sjá framsókn og íhald stefna í sína sneypulegustu útreið á friðartímum. En hvað með hina flokkana? Að mínu viti er þar einn sem knár þótt hann sé smár, það er Alþýðufylkingin (ég játa líka að ég er hlutdrægur, þar sem ég er virkur félagi í henni).

En áður en þið ákveðið hvað þið ætlið að kjósa, skora ég á ykkur að skoða stefnuskrána okkar. Hún er fljótlesin og skorinorð og sker sig úr öðrum stefnuskrám þar sem hún boðar kúvendingu í borginni í félagsvæðingarátt. Hún er hér:

>> Sósíalismi í einu sveitarfélagi <<

Sterkari í kosningum en könnunum

Ósjálfbær borgarsamfélög í fjötrum markaðsvæðingar nýfrjálshyggjunnar

Ég vek athygli á þessum fundi á miðvikudagskvöldið: 

Ólafur R Dýrmundsson með framsögu á fundi Alþýðufylkingarinnar um umhverfismál

Alþýðufylkingin boðar til fundar um umhverfismál, byggðamál og fæðuöryggi miðvikudaginn 16. apríl kl. 20 í Friðarhúsi Njálsgötu 87.

Gestur fundarins og framsögumaður er Ólafur Dýrmundsson ráðunautur. Hann nefnir erindi sitt "Ósjálfbær borgarsamfélög í fjötrum markaðsvæðingar nýfrjálshyggjunnar - Hugleiðingar og ábendingar varðandi Reykjavík.

Á eftir erindi hans verða umræður um umhverfismál í víðum skilningi.

Kaffi á könnunni.

Sjá þetta og fleira á heimasíðu Alþýðufylkingarinnar -- þar má sérstaklega benda á borgarmálastefnuskrána: Sósíalismi í einu sveitarfélagi.

Hlakka bara til fordæmisins

Ef skuldaleiðrétting hefur það fordæmisgildi að fjármálaauðvaldið geti átt von á að verða skorið niður þegar það gengur of langt, þá hlakka ég til að sjá það. En það er betra að gera sér hófstilltar vonir í þessu. Það á eftir að koma í ljós hvernig tekst til, og ef það gengur eftir yrði ég hissa ef fjármálaauðvaldið fyndi fyrir því. En það má víst vona.

Þess má annars geta að Alþýðufylkingin býður fram í sveitarstjórnarkosningum í vor. Stefnuskrána má lesa hér: Sósíalismi í einu sveitarfélagi og ef einhver þarna úti kærir sig um að fjármálaauðvaldinu verði settar skorður, þá er Alþýðufylkingin rétta framboðið til að kynna sér.

Óttast ekki fordæmisgildið

Hér vantar besta aprílgabbið:

Aprílgabb Vantrúar var fréttin Ríkiskirkjan og guðfræðideild semja um kennslu -- drepfyndin paródía þar sem látið var eins og kirkjan hefði samið um greiðsluþátttöku í kennslu fyrir sjálfa sig í kristinfræðideild Háskóla Íslands. Eina er að Aprílgabbið var ekki gabb heldur alvara!

Nakin í jóga og brunnin leikföng

Sósíalismi í einu sveitarfélagi

Ekki er úr vegi að vekja athygli á borgarmálastefnuskrá Alþýðufylkingarinnar, hún ber titilinn Sósíalismi í einu sveitarfélagi.

Alþýðufylkingin býður fram í Reykjavík

Katrín Jakobsdóttir á fundi Alþýðufylkingarinnar

Alþýðufylkingin boðar til opins fundar um framtíðarsýn vinstrimanna miðvikudaginn 30. október kl. 20 í MÍR-salnum Hverfisgötu 105.

 

Framsögu hafa Katrín Jakobsdóttir formaður VG og Þorvaldur Þorvaldsson formaður Alþýðufylkingarinnar.

 

Hvaða samfélagsbreytingar á vinstra fólk að setja á dagskrá?

Hvernig getur vinstra fókk sett varanlegt mark á samfélagið?

Hver eru sóknarfæri vinstra fólks á Íslandi í dag?

 

Þetta eru nokkrar af þeim spurningum sem ætla má að beri a góma á fundinum.

Eftir framsöguræður verða almennar umræður en fundinum lýkur kl. 22.

Heitt á könnunni og allir velkomnir.

 

• Alþýðufylkingin

 

Alþýðufylkingin er stolt og bjartsýn

Inga Sigrún Atladóttir skrifar afsökunarbeiðni vegna þess sem miður hefur farið hjá Vinstri-grænum á kjörtímabilinu. Margt er gott í þessum pistli og sumt stendur mér það nærri, sem fyrrverandi félaga í VG, að mér þykir rétt að bregðast við. Inga segir t.d. réttilega að talsmenn vinstristefnu virðist hafa misst sjálfstraustið eftir langvarandi áróður hægriaflanna. Það er út af fyrir sig rétt – en það sem verra er, þá hafa þeir líka bæði misst áttanna, og traustið á fólkinu.

Sá sem hefur skýra vinstrisinnaða sýn, sér að höfuðmeinsemdir þjóðfélagsins hverfast meira og minna í kring um þá staðreynd að hér ræður fámenn yfirstétt ríkjum og arðrænir hina. Í öðru lagi að eina aflið sem getur staðið gegn valdi auðstéttarinnar er samtakamáttur fólksins – og þá því aðeins að hann sé skipulagður og honum sé beint gegn forréttindum valdastéttarinnar. Þessi skilningur einkennir ekki stefnu eða forystu Vinstri-grænna, fremur en annarra krataflokka, hvorki fyrir né eftir formannaskiptin.

Það er ekki nema eðlilegt að forysta flokks, sem stendur í stappi en skilur hvorki hvaða markmiðum hún ætti að berjast fyrir, né með hvaða tækjum, missi sjálfstraustið.

Einhver kynni að spyrja hvað sé þá eiginlega eftir?

Nokkuð annað en þvæld síð-endurskoðunarstefna, í bland við þá speki Hermanns Jónassonar að allt sé betra en íhaldið?

VG hefur sýnt stefnu sína í verki. Það er stefnan um að laga sig að kröfum Samfylkingarinnar, þó það kosti ESB-aðild. Laga sig að kröfum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. Laga sig að kröfum fjármálaauðvaldsins og endurreisa gálgana. Laga sig að kröfum kvótaauðvaldsins og fresta afnámi kvótakerfisins þangað til það kemst í öruggt skjól næstu hægristjórnar. Boða sæstreng til Evrópu. Banna verkfall og ríghalda í punginn í kjarasamningum við opinbera starfsmenn. Stefna sem hlýtur að valda vinstrimönnum bæði vonbrigðum og álitshnekki.

Í afsökunarpistli Ingu Sigrúnar nefnir hún að það hafi „ekki verið byggt upp fjármálakerfi á grunni sameignar í anda vinstrimanna“ – það eru orð að sönnu. Ég man ekki á hve mörgum flokksráðsfundum voru fluttar ályktunartillögur, m.a. af mér sjálfum og Þorvaldi Þorvaldssyni, um félagsvæðingu fjármálakerfisins, og ýmist felldar jafnharðan eða vísað frá – að ógleymdum báðum landsfundunum sem ég sat, og mörgum fundum sem ég sat ekki. Ástæðan blasir auðvitað við: Flokkurinn er bara hægrisinnaðri heldur en hann vill sjálfur kannast við, því miður. En verkin tala sínu máli og fáir sem láta plata sig aftur.

Einhver spurði áðan hvað væri eftir. Vinstristefnan er eftir, þótt VG hafi yfirgefið hana.

Kallið mig spámann, en ég bar aldrei miklar vonir til ríkisstjórnarinnar sem nú er að fara frá. Að vísu nógu miklar til að verða dálítið vonsvikinn – en aðallega nógu litlar til að segja bless við flokkinn í tæka tíð til að stofna nýjan, í félagi við fleiri vinstrimenn sem vilja ekki bara kalla sig vinstrimenn heldur fylgja og stunda vinstristefnu.

Alþýðufylkingin er komin fram á sjónarsviðið, komin til að vera og er opin fyrir hverjum þeim sem eru sammála stuttri og skýrri stefnuskrá okkar: Við stöndum fyrir fullveldi, jöfnuð og fyrir félagsvæðingu fjármálakerfisins og annarra innviða samfélagsins. Vinstrimenn eru boðnir sérstaklega velkomnir, til að taka loksins þátt í uppbyggingu flokks sem er á forsendum vinstrimanna og í anda vinstrimanna.

Vinstri hugsun bar af leið á kjörtímabilinu

Evran er mjög árangursrík -- án djóks

Bandaríski rannsóknarblaðamaðurinn Greg Palast skrifaði grein síðasta sumar, sem mér fannst svo góð að ég þýddi hana og birti á vefritinu Egginni. Í vikunni birtist hún líka á síðu Alþýðufylkingarinnar undir yfirskriftinni Evran er mjög árangursrík -- gegn vinnandi fólki -- lesið hana, hún skýrir vel árangurinn sem evrunni er ætlað að hafa, og sem hún hefur.

Í því samhengi má svo geta þess að Alþýðufylkingin er fortakslaus andstæðingur aðildar að Evrópusambandinu og upptöku evrunnar, samanber eina af stofnályktunum okkar:

Ályktun framhaldstofnfundar Alþýðufylkingarinnar 16.2. 2013 um ESB

Þegar ríkisstjórnin sótti um aðild Íslands að Evrópusambandinu var látið að því liggja að það væri sakleysisleg athugun á því hvað væri í boði í samningaviðræðum. En síðan hefur milljörðum verið eytt í aðlögun að Evrópusambandsaðildinni og mútur í formi styrkja til að afla málinu fylgis. Hvergi er hins vegar talað um að aðild að sambandinu muni kosta tugi milljarða í aðildargjald.

Svo virðist sem beðið sé eftir hentugu tækifæri til að afgreiða málið þegar þjóðin hefur fengið upp í kok af áróðri og þá verði notað sem rök að svo miklu hafi verið eytt í aðildarundirbúninginn að ekki megi láta það fara til spillis. Einnig talar Samfylkingin um aðild að ESB eins og um sé að ræða lausn á gjaldmiðilsvanda.

Aðild að Evrópusambandinu snýst hins vegar hvorki um gjaldmiðil eða möguleika á styrkjum. Þegar allt kemur til alls snýst hún um sjálfstæði þjóðarinnar og möguleika hennar á að taka lýðræðislegar ákvarðanir um framtíð sína. Kjarninn í regluverki ESB snýst um frjálshyggju og markaðsvæðingu. Allt skal keypt og selt á markaði sem mögulegt er. Þannig vilja auðmenn ESB komast yfir samfélagsleg gæði á Íslandi, auðlindir, vinnuafl og fyrirtæki, eins og í Grikklandi og öðrum ríkjum ESB. Það mun auka enn á ójöfnuð og torvelda okkur sem þjóð að breyta því og vinda ofan af markaðsvæðingunni. 

Útilokunarstefnan í VR

"Hverfi stjórnarmaður frá verslunar-, þjónustu- og skrifstofustörfum, eða tekur að stunda atvinnu, sem fellur undir starfssvið annarra stéttarfélaga, skal kjósa mann í hans stað við fyrsta stjórnarkjör á eftir."  (10 grein félagslaga VR)

Þessi grein var sett inn í lögin á aðalfundi fyrir rúmum tveim árum og með henni eru öryrkjar, atvinnulausir og aðrir lífeyrisþegar útilokaðir frá kjörgengi til stjórnar félagsins. Af hverju? Svar VR-íhaldsins er að félagið "sé fyrir fólk á vinnumarkaði" -- hvaða skilaboð eru það til þeirra hundruða öryrkja, ellilífeyrisþega og atvinnulausra sem eru í félaginu og borga félagsgjöld? Er það fólk þá allt saman óvelkomið?

Það er lágkúrulegt að einskorða kjörgengið við fólk sem er á vinnumarkaði þegar raunverulegur tilgangur er að halda Kristni Erni Jóhannessyni eða Guðmundi Inga Kristinssyni utan stjórnarinnar.

Af því þeir eru öryrkjar? Kommon!

Lesið grein Guðmundar Inga Kristinssonar: Óvirðing og óréttlæti.

Ólafía tekin við sem formaður VR

Alþýðufylkingin og húsnæðismálin

Það væri þjóðþrifamál að koma á almennilegu húsnæðisleigukerfi, sem væri réttlátt og öruggt. Stærsta vandamálið í húsnæðislánum er samt ekki spurningin um eign eða leigu, og það er ekki einu sinni verðtryggingin. Vandamálið er að fólk getur ekki komið sér upp heimili án þess að borga okurverð -- enda eru okurvextir fjármálakerfisins innbyggðir í bæði kaup- og leiguverð. Lykillinn að réttlátara húsnæðiskerfi er að fjármálakerfið verði félagsvætt, það er að segja, að það verði rekið sem opinber þjónusta með það markmið að veita fólki og fyrirtækjum nauðsynlega fjármálaþjónustu á hagstæðustu kjörum sem hægt er -- og sé ekki fjármagnað með lánum, heldur með samfélagslegu eiginfé. Verðtrygging væri ekki mikið vandamál ef ekki væru vextir, og vanskil yrðu heldur ekki mikið vandamál, þar sem greiðslubyrðin yrði miklu minni. Það yrði kjarabót sem mundi ekki bara muna mikið um, heldur væri það auk þess framtíðarlausn að félagsvæða fjaÅ&#149;málakerfið.

Stefnuskrá Alþýðufylkingarinnar segir þetta um félagsvæðingu og jöfnuð:

Alþýðufylkingin berst fyrir jöfnuði. Til þess er nauðsynleg umfangsmikil félagsvæðing í hagkerfinu. Með félagsvæðingu er ekki aðeins átt við ríkisrekstur eða annað félagslegt eignarhald heldur verði markmið rekstrarins annað og víðtækara en bókhaldslegur hagnaður: Hagur almennings og samfélagsins í heild verði í öndvegi, viðkomandi starfsemi lúti lýðræðislegum ákvörðunum og stefnumörkun og enginn geti haft hana sér að féþúfu.

Lykilatriði er að öll fjármálastarfsemi verði félagslega rekin svo hún hætti að soga til sín stóran hluta verðmæta úr hagkerfinu til ágóða fyrir fámennan minnihluta. Þannig skapast mikið svigrúm til að reisa myndarlega velferðarkerfið við og styrkja alla innviði samfélagsins. Einnig skapast með því færi á að verðmætin skili sér til þeirra sem skapa þau með vinnu sinni, og þannig til samfélagsins. Með því að létta vaxtaklafa af vöruverði og húsnæðisskuldum almennings má bæta lífskjörin og stytta vinnutíma. Koma þarf á gegnsæju launakerfi í landinu með hóflegum launamun og launatöxtum sem farið er eftir, og banna launaleynd. Þannig verður m.a. hægt að tryggja launajöfnuð kynjanna og koma í veg fyrir auðsupphleðslu og einokun.

Jöfnuður og jafnrétti verði meginregla í öllu samfélaginu. Komið verði með raunhæfum aðgerðum í veg fyrir mismunun á grundvelli kynferðis, kynþáttar, kynhneigðar, búsetu og samfélagsstöðu að öðru leyti. Úrskurður í ágreiningsmálum verði að kostnaðarlausu fyrir aðila, þar á meðal fyrir dómstólum, þannig að réttarfar ráðist ekki af fjárhagsstöðu.

Öllum sem ekki geta unnið fyrir sér á almennum vinnumarkaði verði tryggð mannsæmandi framfærsla, án þess að þurfa að kaupa sér lífeyrisréttindi. Undið verði ofan af núverandi lífeyriskerfi sem byggist á sérstakri skattlagningu og söfnun í sjóði sem ætlað er að standa undir lífeyrisgreiðslum með áratuga braski á fjármálamörkuðum, en eru dæmdir til að glatast þar að verulegu leyti. Þess í stað verði komið á samræmdu félagslegu lífeyriskerfi sem tryggir öllum sömu upphæð til framfærslu sem þess þurfa með, hvort sem ástæðan er öldrun, örorka, veikindi, atvinnuleysi eða annað. Reynt verði að skapa öllum skilyrði til að virkja starfsfærni sína í þágu samfélagsins. Starfslok verði sveigjanleg og að nokkru háð vilja hvers og eins.

„Ekkert í boði sem ég ræð við“

Alþýðufylkingin hafnar ESB-aðild fortakslaust

Til hvers þarf að verja fullveldið? Til þess að forréttindastéttirnar geti haldið sínu? Nei: Til þess að við getum byggt upp réttlátt og farsælt samfélag án þess að íhlutun sam-evrópsks auðvalds setji okkur stólinn fyrir dyrnar. Við þurfum að verja fullveldið vegna þess að við þurfum að nota það, og þann rétt sem það færir okkur, til þess að leiðrétta grófasta ranglætið sem viðgengst í efnahagskerfinu. ESB-aðild mundi torvelda það til muna, enda er kapítalismi lögmálið í ESB.

Um samskipti Íslands við umheiminn segir stefnuskrá Alþýðufylkingarinnar þetta:

Alþýðufylkingin berst skilyrðislaust gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu, NATO og öðrum bandalögum heimsvaldasinna. Alþýðufylkingin beitir sér gegn óheftum fjármagnsinnflutningi til landsins og hvers konar skerðingu á fullveldi þjóðarinnar. Einnig styður Alþýðufylkingin baráttu annarra þjóða fyrir eigin fullveldi og gegn hvers konar arðráni og kúgun. Ísland á að beita sér í þágu friðar og réttlætis á alþjóðavettvangi. 

Á stofnfundi Alþýðufylkingarinnar var þessi ályktun samþykkt, til frekari áréttingar á fortakslausri andstöðu við ESB-aðild:

Þegar ríkisstjórnin sótti um aðild Íslands að Evrópusambandinu var látið að því liggja að það væri sakleysisleg athugun á því hvað væri í boði í samningaviðræðum. En síðan hefur milljörðum verið eytt í aðlögun að Evrópusambandsaðildinni og mútur í formi styrkja til að afla málinu fylgis. Hvergi er hins vegar talað um að aðild að sambandinu muni kosta tugi milljarða í aðildargjald.

Svo virðist sem beðið sé eftir hentugu tækifæri til að afgreiða málið þegar þjóðin hefur fengið upp í kok af áróðri og þá verði notað sem rök að svo miklu hafi verið eytt í aðildarundirbúninginn að ekki megi láta það fara til spillis. Einnig talar Samfylkingin um aðild að ESB eins og um sé að ræða lausn á gjaldmiðilsvanda.

Aðild að Evrópusambandinu snýst hins vegar hvorki um gjaldmiðil eða möguleika á styrkjum. Þegar allt kemur til alls snýst hún um sjálfstæði þjóðarinnar og möguleika hennar á að taka lýðræðislegar ákvarðanir um framtíð sína. Kjarninn í regluverki ESB snýst um frjálshyggju og markaðsvæðingu. Allt skal keypt og selt á markaði sem mögulegt er. Þannig vilja auðmenn ESB komast yfir samfélagsleg gæði á Íslandi, auðlindir, vinnuafl og fyrirtæki, eins og í Grikklandi og öðrum ríkjum ESB. Það mun auka enn á ójöfnuð og torvelda okkur sem þjóð að breyta því og vinda ofan af markaðsvæðingunni.

Framboðslistar Alþýðufylkingarinnar

Í morgun skiluðu fulltrúar Alþýðufylkingarinnar inn framboðslistum flokksins til kjörstjórna í Reykjavíkurkjördæmunum tveim. Á heimasíðu Alþýðufylkingarinnar er hægt að sjá listana sjálfa:

Listar Alþýðufylkingarinnar fyrir Alþingiskosningar 27. apríl 2013

Ellefu framboð í flestum kjördæmum

Gjaldfrjálsar tannlækningar

Tannlæknisþjónusta ætti að lúta sömu reglum og önnur læknisþjónusta: Hún á að vera gjaldfrjáls.

Úr stefnuskrá Alþýðufylkingarinnar:

Alþýðufylkingin beitir sér fyrir endurreisn heilbrigðiskerfisins. Aukin félagsvæðing í hagkerfinu býr til svigrúm til að veita meira fé til heilbrigðismála. Skapa þarf aðstöðu til að öll heilbrigðisstarfsemi geti verið félagslega rekin eða farið fram á vegum hins opinbera, svo fjármunir nýtist betur og leitast við að ná samkomulagi við heilbrigðisstarfsfólk um það fyrirkomulag. Markmiðið verði að allir geti fengið þá heilbrigðisþjónustu sem þeir þurfa eftir því sem tækni og þekking leyfir, án endurgjalds og að sem mestu leyti í sínu heimahéraði. Heilsugæslan verði efld og bættri lýðheilsu gefið aukið vægi. Tannlæknaþjónusta lúti sömu reglum og önnur læknisþjónusta og lyfjaframleiðsla og lyfjaverslun verði hluti af opinberri heilbrigðisþjónustu. 

Samningar við tannlækna í höfn

Auðlindasjóður er góð hugmynd en krefst varúðar

Það er eðlilegt að stofna sjóð til að taka við auðlindarentunni, en það er ekki nóg. Það þarf að læra af fordæmi lífeyrissjóðanna -- ef sjóðurinn er notaður í brask, þá er ekki bara stór hluti hans dæmdur til að tapast í næstu kreppu, heldur verður hann í millitíðinni búinn að féfletta venjulegt fólk. Svona sjóði á að verja í uppbyggingu félagslegra og efnahagslegra innviða í samfélaginu. Hann á að fjármagna endurreisn heilbrigðiskerfisins á landsbyggðinni, byggingu vega og hafna, sjálfbærs iðnaðar og menntastofnana, svo nokkuð sé nefnt. Það ætti að skoða það vel að taka drjúgan hluta svona sjóðs frá og láta landshlutana sjálfa velja hvernig á að fograngsraða það sem þeim fellur í skaut.

Úr stefnuskrá Alþýðufylkingarinnar:

Alþýðufylkingin beitir sér markvisst fyrir því að auðlindir lands og sjávar verði raunveruleg sameign þjóðarinnar, óframseljanlegar og að arðurinn skili sér til þjóðarinnar. Fiskveiðiheimildir verði innkallaðar og þeim úthlutað til skamms tíma í senn meðan unnið verði að framtíðarskipan í sjávarútvegi. Komið verði í veg fyrir að útgerðarmenn geti braskað með fiskveiðiréttindi.

Alþýðufylkingin berst gegn því að auðmenn sölsi undir sig vatns- og orkuauðlindir þjóðarinnar. Til þess er nauðsynlegt að þær séu reknar félagslega, með hóflega nýtingu og þarfir þjóðarinnar að leiðarljósi. Allur hagnaður af auðlindunum skal skila sér í bættum lífskjörum þjóðarinnar.

 

Undirbúa stofnun auðlindasjóðs

Alþýðufylkingin brött og bjartsýn

Nú er Alþýðufylkingin á lokametrunum að ganga frá framboði í báðum Reykjavíkurkjördæmunum, og það er ekki plat að við erum bjartsýn og brött. Eins og formaður okkar, Þorvaldur Þorvaldsson, sagði í Sjónvarpinu í fyrradag, þá erum við komin til að vera, hvað svo sem kemur út úr þessum kosningum. Okkur miðar nú þegar vel við að byggja upp hreyfingu sem hefur metnaðarfyllra markmið en að verða enn einn krataflokkurinn. Þegar framboðið er komið í höfn getum við auk þess snúið okkur í meiri mæli að því að kynna okkur og stefnuskrána okkar, sem við höfum tröllatrú á. Þannig að mórallinn er góður og við teljum okkur eiga möguleika á að bæta verulega miklu fylgi við okkur.

Framsókn með 30,2% fylgi

Hvað er þessi "félagsvæðing", sem allir eru að tala um?

Þorvaldur Þorvaldsson, formaður Alþýðufylkingarinnar og oddviti í Reykjavíkurkjördæmi norður, heldur framsögu um félagsvæðingu þriðjukvöldið 9. apríl kl. 20:00, í kosningamiðstöð Alþýðufylkingarinnar að Hverfisgötu 82:

Hvað er félagsvæðing? Út á hvað gengur hún? Af hverju er hún lykillinn að farsælli efnahagsstefnu fyrir Ísland? Hver græðir á henni og hver tapar á henni? Þessum spurningum og fleirum verður svarað í framsögunni.

Einnig má benda fólki á að lesa eldra erindi: Félagsvæðing fjármálastarfseminnar.

...og þótt fyrr hefði verið

Hvað sem fólki finnst um íslensku krónuna, þá hefur fall hennar líklega meira en nokkuð annað dregið úr falli íslensks efnahagslífs. Ef hún hefði ekki fallið, þá hefði eitthvað annað orðið að láta undan. Með öðrum orðum, þá hefði orðið hér svo rosalegt atvinnuleysi að það er varla hægt að hugsa það til enda.

Vill að Kýpur yfirgefi evru-svæðið

Á skal að ósi stemma

Það eru mannréttindi að hafa þak yfir höfuðið og það er bæði þjóðhagslega hagkvæmt að við hjálpumst að við að tryggja öllum það, og líka betra fyrir hvern og einn. Íbúðarhúsnæði á að vera hægt að fjármagna með félagslega reknu fjármálakerfi, sem er ekki markaðsdrifið og rekið í gróðaskyni fyrir sjálft sig, heldur beinlínis til þess að auðvelda fólki að koma sér upp heimili. Þannig kemur gróðinn fram í að samfélagið dafni og að fólk geti notað peningana sína í eitthvað annað en að borga vexti.

Markaðsdrifin fjármálastarfsemi sýgur til sín stóran hluta af verðmætum samfélagsins, bæði beint í gegn um afborganir og óbeint í gegn um fjármagnskostnað sem er innbyggður í húsaleigu. Þetta kerfi þjónar örlítilli forréttinda stétt vel, en öllum almenningi illa.

Ég er til í að styðja allar ráðstafanir sem eru almenningi og heimilunum til hagsbóta. En slíkar ráðstafanir eru ekki fullnægjandi nema fjármálakerfið verði félagsvætt þannig að fólk geti fengið nauðsynlega fjármálaþjónustu á sínum eigin forsendum og án þess að annarleg sjónarmið spilli fyrir því og éti allt upp jafnóðum.

Sjá einnig: Stefnuskrá Alþýðufylkingarinnar. 

Flokkur heimilanna stofnaður

Leynivopn Alþýðufylkingarinnar

Það er mjög áhugavert að sjá þessa miklu hreyfingu á fylginu. Hrunið frá VG eru ekki nýjar fréttir, en það er eftirtektarvert að Sjálfstæðisflokknum og Samfylkingunni hafi ekki tekist (alla vega ennþá) að sannfæra kjósendur um ágæti þess sem kom út úr landsfundunum þeirra. Ný framboð (önnur en Björt framtíð) virðast í fljótu bragði eiga á brattann að sækja, en ég held að því sé um að kenna að þau hafi bara ekki nógu skýra stefnu (nú, eða bara ekki nógu góða).

 

Ef það er mikil hreyfing á fylginu og tómarúm á vinstrivængnum, þá er engu líkara en akurinn hafi verið plægður fyrir Alþýðufylkinguna. Ég sé ekki ástæðu til annars en að vera bjartsýnn, og sannfærður um að við eigum góðan séns. Góði sénsinn felst í leynivopninu okkar: Einfaldri, skýrri og auðvitað góðri stefnuskrá, sem rær ekki á sömu mið og neinn annar: Félagsvæðing fjármálakerfisins og annarra innviða samfélagsins, og hörð andstaða gegn Evrópusambandaðild, á vinstrisinnuðum forsendum.

Framsókn bætir enn við sig fylgi